tu wspominamy twórczość Grechuty

sylwia

i odszedł ... Sad

Ania

ah tak Grechuta....i co tuz duzo mowic, jego muzyka moim zdaniem sie nie starzeje, mozna wciaz do niej wracac i nie nudzi. Jak dla mnie to wspaniala klasyka poezji spiewanej. Ulbione piosenki? Ocalic od zapomnienia do ,,Piesni" Gałczyńskiego, Dni których nie znamy i wiele, wiele innych.... a wasze?

sylwia

aniu slyszalam ze masz jego plytke...pozyczysz no nie...??

Ania

mam dwie

pozycze... Smile

paula

o!! ja tez chce!! to ja po sylwii ok?? ja mam w domu chyba jedna. smutno....

sylwia

Aniu co z płytka dla mnie bo mi sie przypomnialo?? i pytanie za 100 punktów do rózy :
O co chodzi z tym koncertem Grechuty?? ja tez chce na nim byc jesli tyklko bedzie mozna wiec poprosze na forum jakeis informacje o nim Smile

niekoniecznie w tym dziale ale chociaz tak ogolnie Smile

Ania

ooo wlasnie ja tez.... plyte da sie zalatwic przy nastepnym spotkaniu, zapomnialam o tym kompletnie

sylwia

no i dzis znow zaponilo sie co...?? Razz

P zapraszamy w piatek na probe Z PLYTA Wink

Ania

w piatek nie ma proby

sylwia

no nei la[p mnie za slowka:P

sylwia

Marek Grechuta - "Korowód"
Kto pierwszy szedł przed siebie?
Kto pierwszy cel wyznaczył ?
Kto pierwszy z nas rozpoznał ?
Kto wrogów ? Kto przyjaciół
Kto pierwszy sławę wszelką i włości swe miał za nic?
A kto nie umiał zasnąć nim nie wymyslił granic ?

Kto pierwszy w noc bezsenną wymyślił wielką armię ?
Kto został bohaterem ? Kto żył i umarł marnie?
Kto pierwszy został panem ? Kto pierwszy został królem?
Kto musiał wstawać wczesnie , a kto mógł spać za długo ?

Stając zapatrzeni w obłoki i niebo
Zapatrzeni w tańcu , zapatrzeni w siebie

Wciąż niepewni siebie , siebie niewiadomi
Pytać wciąż będziemy , pytać po kryjomu

Kto pierwszy szedł ....

Kto pierwszy był fakirem ?
Kto pierwszy astrologiem ?
Kto pierwszy został królem ?
A kto chciał zostać bogiem?
Kto z gwiazdozbioru Vega patrząc za ziemię zgadnie
Kto pierwszy był człowiekiem ?
Kto bedzie nim ostatni ?

sylwia

Było kiedyś w pewnym mieście wielkie poruszenie
Wystawiano niesłychanie piękne przedstawienie
Wszyscy dobrze się bawili chociaż był wyjątek
Młoda pani w pierwszym rzędzie wszystko miała za nic
Nawet to że śpiewak śpiewał tylko dla tej pani
I gdy rozum tracił dla niej śmiała się klaskała

W drugim akcie śpiewak śpiewał znacznie już rozważniej
Młoda pani była jednak ciągle niepoważna
Aż do chwili kiedy nagle, nagle wśród pokazu, padły słowa

Nie dokazuj miła nie dokazuj,
Przecież nie jest znowu z ciebie taki cud
Nie od razu miła nie od razu
Nie od razu stopisz serca mego lód

Innym razem zaproszony byłem na wernisaż
Na wystawę późną nocą w głębokich piwnicach
Czy to były płótna mistrza Jana czy Kantego? Nie pamiętam ...
Były tak obrazy wielkie płótna kolorowe
Z nieskromnymi kobietami szkice nastrojowe
Całe szczęście że naturą martwą jednak były

Nie dokazuj ...

Byłą także inna chwila której nie zapomnę
Był raz wieczór rozmarzony i nadzieje płonne
Przez dziewczynę z końca sali podobną do róży
Której taniec w sercu moim święty spokój zburzył
Wtedy zdarzył się niezwykły, przedziwny wypadek
Sam już nie wiem jak to było, trudno opowiadać
Jedno tylko dziś pamiętam jak jej zaśpiewałem
Usta milczą, dusza śpiewa ...
Usta milczą, świat rozbrzmiewa ...
Lecz dziewczyna nie słyszała tańcem już zajęta
W tańcu komuś zaśpiewała to co dziś pamiętam

Nie dokazuj miły nie dokazuj ...
nie dokazuj miła nie dokazuj ...